Gniew jest oczywiście tylko jedną emocją potencjalnie podlegającą dojrzewaniu w czasie. Ta pełna lista adaptacyjnych i nieadaptacyjnych cech może dać Ci pełniejszy zestaw możliwości do rozważenia podczas oceny zmian (lub ich braku) Twojego partnera w czasie. Korzystając z ocen ekspertów dotyczących poszczególnych aspektów, autorzy stworzyli następującą klasyfikację (terminy odnoszą się do nazw skal fasetowych):
Adaptacyjna-ciepło, gregarność, wysoka aktywność, pozytywne emocje, otwartość na uczucia, otwartość na nowe wartości, kompetencje, porządek, obowiązkowość, osiągnięcia, samodyscyplina, niekonwencjonalność, nieantagonizm, prospołeczność, dążenie do celu.
Nieadaptacyjne – lękliwość, gniewna wrogość, depresyjność, impulsywność, podatność na zranienie, wyrzuty sumienia, reakcja na stres, alienacja, agresja, cynizm, wrogi afekt, wroga atrybucja, unikanie społeczne.
Jak wypadły Twoje oceny partnerów na tej pełnej liście atrybutów? Czy wyczuwasz ruch od mniej do bardziej adaptacyjnych, zgodny z zasadą dojrzałości?
Jaki jest ostateczny werdykt w sprawie ocen partnerów?
Przechodząc teraz do ustaleń, zespół badawczy pod kierownictwem UC Davis przeanalizował bardzo obszerny zestaw liczb w zbiorze danych, używając narzędzi statystycznych, które umożliwiły im śledzenie zmian w ocenach siebie i innych w czasie w stosunku adaptacyjnym/nieadaptacyjnym.
W przeciwieństwie do przewidywań badania, zasada dojrzałości dotyczyła bardziej ocen dokonywanych przez partnerów niż tych dostarczanych przez samych uczestników. Efekt dojrzałości partnera dotyczył trzech z pięciu czynników (ugodowość, neurotyczność i sumienność) oraz pięciu z 11 możliwych aspektów. Z punktu widzenia zasady dojrzałości, wyniki te sugerują, że ludzie wydają się łagodzić swoje szorstkie krawędzie w okresie dorosłości w oczach osób, które ich znają. Jednocześnie jednak fakt, że partnerzy dostrzegają większe złagodzenie niż sami ludzie, sugeruje obecność pozytywnego nastawienia w ocenie tego wzrostu dojrzałości emocjonalnej.
Myśląc teraz o swoim własnym związku, jeśli błądzisz po stronie dostrzegania większej dojrzałości niż może to być uzasadnione, badanie UC Davis sugeruje, że to naprawdę nie jest takie niezwykłe. Jest jednak pewien minus tego, że nie widzisz swojego partnera bardziej realistycznie. Być może to myślenie życzeniowe pozwala ci wyobrazić sobie, że twój partner staje się mniej zły niż był, gdy się poznaliście. Jeśli masz skłonność do pozytywnego myślenia, możesz nie wykryć obszarów, w których twój partner mógłby skorzystać z pomocy. Z drugiej strony, jeśli z czasem zacząłeś postrzegać swojego partnera jako bardziej odpowiedzialnego i dlatego czujesz się dobrze w kwestii zrzucania na niego niektórych obowiązków, którymi sam powinieneś się zająć, może nadszedł czas, abyś podzielił się częścią obowiązków z partnerem, który może chcieć uwolnić się od tak dużego ciężaru w waszym związku.
Podsumowując, jak sugeruje badanie Schwaba et al., ludzie w długoterminowych związkach wydają się być zmotywowani, by widzieć, jak ich partnerzy rozwijają się w sposób adaptacyjny w czasie. Nauka dodawania dawki rzeczywistości do tych życzeń może przynieść korzyści waszemu wzajemnemu rozwojowi i spełnieniu w miarę upływu lat.
